W ostatnim czasie dużo czasu poświęcam technice kostkowania - zafascynowany techniką Franka Gambale przedstawiam część swojej pracy o gitarzyście - póki co rys biograficzny
Frank Gambale - rys biograficzny
Frank Gambale urodził się 22 grudnia 1958 r. W ciągu trzech dekad wydał ponad dwadzieścia albumów, został laureatem prestiżowej nagrody Grammy oraz współpracował z wieloma najwybitniejszymi muzykami epoki. Jego kariera błyskawicznie rozkwitła na początku lat 80-tych. Wzrost sławy zyskał dzięki niesamowitemu stylowi gry, który to "Rolling Stone Magazine" nazwał "dzikim". Okres dorastania Frank spędził w miejscowości swoich narodzin, stolicy Australii - Canberra. Mając 7 lat, rozpoczął naukę gry na gitarze. Fascynował go bluesowy styl Jimiego Hendrixa oraz twórczość muzyków takich jak: John Mayall, Eric Clapton i Jerry Garcia z zespołem Grateful Dead. W wieku nastoletnim, inspiracje Franka poszybowały w stronę jazzowych wykonawców.
Muzyka The Brecker Brothers, Steely Dan oraz Chicka Corea’i, wpłynęła na to, że w 1982 r., muzyk postanowił opuścić swój dom, aby studiować na prestiżowej uczelni Guitar Institute of Technology w Hollywood. Decyzja ta okazała się strzałem w dziesiątkę. Frank ukończył studia z najwyższym wyróżnieniem, otrzymując status Studenta Roku oraz stanowisko wykładowcy, które zajmował przez cztery lata. W tym czasie, Gambale grał również w lokalnym klubie jazzowym z własnym zespołem i wydał swoją pierwszą książkę zatytułowaną "Speed Picking". W 1986 roku podpisał kontrakt na 3 albumy z małą wytwórnią Legato i rozpoczął karierę muzyczną. Tego samego roku, Frank zwerbowany został na trasę koncertową Jean-luc Ponty'ego, a krótko po niej, trafił na przesłuchanie do Chicka Corea’i. Ich 6-letnia współpraca zaowocowała pięcioma albumami, nagrodą Grammy oraz dwiema nominacjami do Grammy. Chick pomógł Frankowi stać się rozpoznawalnym gitarzystą.
Gambale wielokrotnie podkreślał, jak bardzo jest mu wdzięczny. Chick Corea określił Franka jako jednego z najzdolniejszych i najbardziej niesamowitych gitarzystów na świecie. Będąc członkiem grupy Chick Corea Electric Band, Frank dzielił scenę z takimi muzykami jak: Eric Marienthal, John Petrucci oraz Dave Weckl. Każdy z nich mógłby samodzielnie zapełnić ogromną salę koncertową, dlatego zespół Chick Corea Electric Band odniósł ogromny sukces, zyskał miano legendy oraz wyznaczył nowe trendy w muzyce fusion-jazz.
Frank Gambale przez wiele lat był jednym z głównych endorserów marki Ibanez. Umożliwiło to powstanie serii FGM - gitar sygnowanych jego nazwiskiem. Odniosła ona sprzedażowy sukces i cieszy się popularnością do dzisiaj. W tym samym okresie, muzyk podpisał także umowę na nagranie trzech płyt DVD z materiałami instruktażowymi dla gitarzystów a w czerwcu 1988 r. Gambale uświetnił swoim wizerunkiem okładkę magazynu "Guitar Player" zatytułowaną “Ogień Spotyka Finezję”. W 1990 roku artysta wydał swój trzeci album - "Thunder From Down Under", który rewelacyjnie przyjął się na całym świecie, w pewnym momencie będąc numerem jeden na japońskich listach przebojów razem z pozostałymi wydaniami Legato, będącymi także w pierwszej dziesiątce.
W 1992 r. Frank postanowił założyć własny zespół, z którym regularnie koncertuje do dziś. Muzyczna podróż pozwoliła artyście okrążyć świat co najmniej 20 razy podczas licznych koncertów, między innymi w: Brazylii, Argentynie, Chile, Australii, Niemczech, Szwajcarii, Japonii i USA. Gambale poprowadził także muzyczne seminaria i kursy na całym świecie, w tym w krajach tak odległych jak Południowa Afryka i Urugwaj. W 1996 r. Frank otrzymał stanowisko dyrektora departamentu gitary w nowo powstałej wówczas szkole muzycznej w Los Angeles, zwanej L.A. Music Academy (LAMA). Napisał także program studiów dla tej szkoły (w tym kursy harmonii i teorii, improwizacji, techniki i kompozycji). LAMA rozwija oraz inspiruje gitarzystów z całego świata a artysta osobiście prowadzi zajęcia przez jeden bądź dwa dni w tygodniu. Zarządza tutaj także także całym wydziałem gitarowym, będąc m.in odpowiedzialnym za wybór nauczycieli.
Będąc człowiekiem w pełni zaangażowanym w muzykę, Gambale założył własną wytwórnię płytową - Wombat Records, dzięki której ponownie wydał swoje pierwsze albumy z katalogu Legato oraz nową, podwójną płytę live o nazwie Resident Alien - Live Bootlegs. Wytwórnia pozwoliła także na pojawienie się albumu Imagery Suite, który artysta nagrał w duecie z Mauriziem Colonnem, słynnym włoskim gitarzystą klasycznym. Dodatkowo, Wombat Records wydało nagrany w Polsce w 1996 roku album koncertowy, na którym znaleźć można utwory znane z albumów Passage i Thinking Out Loud. Będąc w temacie nagrywania, warto również wspomnieć, że Frank Gambale współpracował także grupą Vital Information, dla której komponował, oraz z którą to nagrał siedem albumów.
Pod koniec 2002 roku sześćdziesiąte urodziny Chicka Corea’i ponownie zjednoczyły zespół Elektric Band. Po 10 latach przerwy zespół powrócił 28 sierpnia z koncertem w Hollywood Bowl. Show zostało całkowicie wyprzedane w bardzo krótkim czasie oraz zapoczątkowało serię dalszych koncertów Chicka wraz z zespołem. Grupa nagrała nowy album "To The Stars" oraz wydała DVD z koncertu podczas słynnego Montreux Jazz Festival.
We wrześniu 2006 Wombat Records wydało trzy nowe kolekcje The Best Of. Każdy album skupia się osobno na utworach z The Acoustic Side, The Smooth Jazz Side i The Rock oraz Jazz Fusion Sides autorstwa Franka. Gambale obecnie aktywnie pracuje zarówno jako muzyk, jak nauczyciel, wypełniając czas m.in. komponowaniem, prowadzeniem seminariów w Azji, pracą nad sesją popowej płyty we Włoszech, czy też projektowaniem nowych modeli gitar czy wzmacniaczy . Frank objeżdża świat wraz z Fusion Jazz Trio, Natural High Trio, swoją nową grupą wokalną Soulmine, czy też łącząc siły w kultowej jazzowej super grupie, wciąż zaskakując publiczność na całym świecie.